Misteriozni humanoidni divovi jezera Issyk-Kul: Podvodni gradovi na jezerskom dnu?
Da li u dubinama planinskih jezera u Centralnoj Aziji postoje podvodni gradovi u kojima žive humanidni divovi?
Issyk-Kul je duboko jezero na sjevernoj strani planine Tien Shan, u kirgistanskoj oblasti Ala-Too. Njegovo ime znači ‘topla voda’ i zaista, iako je okruženo visokim planinskim vrhovima prekrivenim snijegom i ledom, jezero se čak ni usred najžešće zime ne zaledi.
Krajem 30-tih godina prošlog vijeka ruski istraživač paranormalnih fenomena Grabovski, zapisao je jednu veoma neobičnu priču sa tog područja. Grabovski je upoznao čovjeka koji je sa svojim prijateljem svojevremeno istraživao pećinu blizu jezera Issyk-Kul.
U pećini su otkrili tri ljudska skeleta, svaki viši od tri metra. Svaki skelet je bio prekriven ukrasima od srebra koji su oblikom podsjećali na slijepe miševe.
Čovjek se uplašio njihovog izgleda i godinama nikome nije rekao ni riječ o svom otkriću. Ipak su on i njegov prijatelj uzeli ukrase te ih pretopili ih u srebrne poluge. Sačuvan je samo jedan mali komadić ukrasa. Sovjetski naučnici koji su ga ispitali, izjavili su da ne mogu da odrede njegovu starost.
Zanimljivo je da jedna kirgijska legenda govori o podzemnom gradu koji postoji u jezerskim dubinama. Vladar tog grada, kralj Osounes, bio je stvorenje neobičnog izgleda – imao je dugačke uši. Jezero nije poznato samo po vodi koja se ne zamrzava i legendi o izgubljenom gradu, već i po neobičnim paranormalnim fenomenima.
Najranije pominjanje sličnih divovskih bića datira s početka XX vijeka. Nekoliko dječaka su u Gruziji, koja je data bila dio ruske imperije, usred planine otkrili pećinu punu humanoidnih skeleta. Svaki skelet je bio visok najmanje tri metra. Da bi dospjeli do pećine, dječaci su morali da zarone u jezero. George Papashvily i njegova supruga su se prisjetili ove priče u svojoj knjizi o gruzijskim imigrantima koji se prilagođavaju životu u Americi, štampanoj u New Yorku 1925. godine .
Zabranjeni lov na divove
Ruski magazin ‘Anomalia’ koji piše o paranormalnim fenomenima, objavio je 1992. godine tekst Marka Steinberga, sovjetskog veterana iz afganistanskog rata. Onje napisao nekoliko knjiga i stručnjak je za rusku vojsku a danas živi u SAD. U svom tadašnjem tekstu, on opisuje kako je u ljeto 1982. godine zajedno sa potpukovnikom Genadijem Zverevim aktivno predvodio povremene treninge ronilaca – izviđača u Turkistanu i drugim centralnoazijskim vojnim regionima. Trening je obavljan na jezeru Issyk-Kul.
Kako navode mediji, upravo su u tom jezeru tokom ere Sovjetskog Saveza testirani podvodni projektili i torpeda. Danas u Kirgistanu, tvrdi se, na jezeru Issyk-Kul još uvek postoji ruski pomorski komunikacioni centar. Te 1982. godine general major V. Demjanko, komandant vojnog ronilačkog servisa inžinjerskih jedinica Ministarstva odbrane SSSR-a, je neočekivano i u žurbi obavijestio lokalne oficire o neobičnom događaju koji se odigrao tokom sličnog treninga u Trans – Bajkalu u zapadno sibirskom vojnom regionu.
Tokom vojnih vježbi, ljudi žabe su doživjeli susrete sa misterioznim podvodnim plivačima, prilično humanoidnim bićima ogromnih dimenzija, visokih preko tri metra. Ti ‘plivači’ su nosili samo tesno priljubljena srebrnkasta odijela i činilo se da im ledeno hladna voda uopšte ne smeta. Na dubini od 50 metara, ‘plivači’ nisu imali ni opremu za dubinsko ronjenje, niti bilo kakvu drugu opremu. Samo su im glave bile prekrivene sferičnim kacigama.
Steinberg u tekstu dalje tvrdi da su lokalni vojni komandanti u Sibiru odlučili da zarobe jedno od tih stvorenja. Specijalna grupa od sedmorice ronilaca je poslata na taj zadatak. Ali dok je jedan od članova tima pokušavao da nabaci mrežu preko stvorenja, odjednom je nekakva moćna sila uvukla sve ronioce u vrlog i zatim ih iz dubine bukvalno izbacila na površinu jezera.
A kako autonomna oprema dubinskih ronilaca ne dozvoljava izranjanje sa tolike dubine bez prethodnog podvrgavanja procesu dekompresije, svi članovi nesretne podvodne ekspedicije su zbog naglog izranjanja zaradili aero-emboliju, ili kesonsku bolest. Jedini lijek je bio da se smjesta podvrgnu dekompresiji u specijalnim hiperbaričnim komorama pod pritiskom. Vojska je imala nekoliko takvih komora, ali je samo jedna bila u ispravnom stanju. U nju su mogla da stanu samo dva čovjeka. Ipak, lokalni vojni komandiri su ugurali četvoricu ljudi žaba u hiperbaričnu komoru, što je rezultiralo smrću trojice ronilaca i teškim invaliditetom četvrtog.
General majora su poslali na jezero Issyk-Kul da lokalne vojne vlasti upozori da više ne pokušavaju zarobljavanje ‘plivača’. Iako je jezero Issyk-Kul pliće od Bajkalskog, njegova je dubina sasvim dovoljna za život ovih misterioznih bića. Sovjetska vrhovna komanda znala je za postojanje ‘plivača’ i naredila je da se ne diraju. Možda su oni znali daleko više o podvodnim stanovnicima ovog jezera od nezavisnog istraživača Grabovskog. Ubrzo potom je štab turkmenistansog vojnog regiona primio naređenje od komandanta kopnenih snaga. U naređenju je detaljno analiziran incident i objavljen ukor tamošnjim oficirima.
Sa naređenjem je stigao i informativni bilten glavnog štaba inžinjerijskih jedinica Ministarstva odbrane SSSR-a, u kome se navode brojna dubinska jezera u kojima su registrovani neobični fenomeni: pojava podvodnih stvorenja analognih bajkalskom tipu ‘plivača’, zatim jako osvjetljenje koje dopire iz dubine kao i uzdizanje i spuštanje džinovskih diskova i sfera.
Izvor: conopljanews.net
